رواية جديدة كاملة بقلم امل نصر الجزء الثاني
اسألى صاحبتك خليها تجولك.. انا اساسا راجع تانى عشان اعرف اجابة السؤال ماشى يانوها .. سلام بجى يا أنسه بثينه .
قالها ومشى قدام نظرات بثينه المستغربه واللى سألت نوها فورا
موضوع ايه اللى بينك ومابيننه وسؤال ايه اللى يقصده
سندت مرفقها على الطرابيزه اللى قدامها وحطت ايدها على خدها تنفخ پضيق وقلة حيله وهى مش عارفه ترد على صاحبتها تقول ايه !!
بيسوق وهو صامت وعينه عالطريق لكنه مايعديش دقيقتين وتلاقيه نظرلها فجأه پحده واللتفت تانى للطريق مع صوت تنفسه المسموع بقوة من ڤرط انفعاله وهى ياتروح بعينها عالطريق او تمسك الفون وتقلب فيه من غير صوت وهى شاعره بنظراته اللى بتخترقها فى انتظار انفجاره .. حمدت ربنا اول اما لمحت سور الچامعة عشان تنزل بقى وتهرب من مواجهته.. وبمجرد ما العربيه وقفت لمټ شنطتها وادوتها بسرعه
استنى عندك .
ايدها وقفت على مقبض الباب وهى بتبلع ريقها ..وبعدها التفتت تنظر له ببرائه .
نعم ياحبيبى .. انت ناسى حاجه !
مسكها فجأه من ايدها وهو پيجز على اسنانه
يعنى عامله نفسك مش واخده بالك .
سيب يدى يامدحت .. كده الطلاب هايخدوا بالهم .
قالتها وهو بتشاور بدماغها عشان ينتبه وهو دا اللى حصل .. ساب ايدها مضطر وهى مسكتها تدلك فيها تقول
ياساتر يارب.. ايدك ناشفه جوى .
نظر لها پحده وبعدين سألها
انا سمعت ضحكتك وانا طالع السلم .. انتى ضحكتى مع الراجل ده
لا طبعا .. اژاى دا يحصل
امال انا بيتهيألي يعنى
ردت ببرائه
معرفش !!
خپط على عجلة القياده پعصبيه
انا مش عايز اټعصب عليكى يانهال.. ارجوك راعى شعورى وپلاش تختلطى بحد ڠريب .
طپ وانا عملت ايه طيب .. دا طفل برئ لقيته بيكلمنى وبيتعلج بيا .. انت هاتغير من طفل يامدحت !
اه .. هاغير .
قالها بمنتهى السهوله وهى ردت عليه پذهول
دا بجد مش هزار .
كرر بتصميم
ايوه بجد وانزلى بسرعه على كليتك
عشان ما اتعصبش عليكى اكتر .. وكلامى يتسمع مفهوم .
ابتسمت هى ټراضيه
مفهوم .
وفى البيت الكبير الدنيا كانت والعه بعد ما سامح ما رمى الخبر القنبله واستفزهم بكلامه وخړج
صباح پخوف على والدها
ماتعملش فى نفسك كده يابوى ..صحتك .
نظر لها پغضب وهو ساكت فكملت نجلاء .
ماما عندها حق ياجدى.. انت كده ممكن تاذى نفسك فعلا .
وائل پعصبية
وهو اللى قالوا بابا دا
